دوشنبه ۱۳ آذر ۹۶
هر چه از قاعده خارج تر، الهی تر. هر چه رقصان تر، زنده تر. هر چه از زاویه های مرسوم بیرون تر، نورانی تر، جاندارتر. و آنگاه قاعده ی های نو، بر ِجان بازیده در مضحکه های انسانی!
و آنگاه ندای فرشتگان به موسیقی رستاخیز خدا:
ای قامت های خمیده! برپا شوید و ای جانهای خشکیده به رقص آیید!
با ما برقص و برپا شو ای انسان! با ما برقص و خود را بیاب! با ما برقص وان سوی خویش گِل، با خویش دل آشنا شو! ای غرّیده به تبختر ِزهد! ای ژولیده ی اخلاق! ای قوزیده ی سجده های بی خدا! با ما برقص و از پیمان خاک بگسل.
و تو ای عقل ملعون!
ای خود موهبت خدا نامیده!
ای ناخوانده دفتر عشق!
از بر ِخواندگان خدا وا شو.
حلمی | کتاب لامکان
