سرای حلمی

آنکس که نوری ندارد مجبور است تاریکی ها را ببیند. هر چند غافل است که آن تاریکی ها که می بیند تاریکی های خود اوست. 

امّا آن که نوری دارد، گرچه تاریکی ها را می بیند و عیان می سازد، امّا نور می پراکند و در پیرامون روشنی می بخشد. چرا که این نور، نور دل اوست.

حلمی | کتاب لامکان