آن چنان آسان نبودی که می نمودی. که تو را همه ی ایشان که آسان به کف آوردند، آسان از کف دادند و آنگاه خود را در عذرها غرقه ساختند. آری، آن چه آسان به دست می آید، آسان از دست می رود و تنها آن جه با جان به دست می آید، با جان ماندنی ست.
راه تو آسان نیست، هر چند عشق آسان است، باری بر جانهای سخت. راه تو بر جانهای سخت آسان است. چرا که نه به راه آمدن، که در راه ماندن است که شرط عاشقی ست. ای ماه منیر! راه تو را باید در آه تو جست و ما دیدیم و به جان چشیدیم که این راه خون و آه و شکنجه است و تنها بدین گونه قلبهای کوچکمان شکفت، پنجره هامان وسعت آسمان گرفت و افق هامان از آسمانها آن سوتر شد.
ای عشق! روزگارمان سیاه، اگر تو را می خواهیم و کار از برای تو نمی کنیم. و ای روزگار سیاه! خوش باش که ما به فرمان عشق بر تو رنگ سپید پاشیده ایم و ما به فرمان عشق تو را نو می کنیم و ای زمین ها و ای آسمان ها و ای درختان و ای دشت ها و ای کوهها و ای دریاها و ای مردمان خوابها و بیداری ها در هر سوی این کیهانها و آن کیهانها، خرسند باشید که از عشق بر شما بی منّت باریده است.
حلمی | کتاب لامکان
