سرای حلمی

کار دل از ره تقوا نشود
قفل اسرار چنین وا نشود

عقل لاگو به دم حق نرسد
تا کمربسته چو لولا نشود

جان به اندیشه‌ی او خو نکند
تا سراپرده‌ی غوغا نشود

مردم نام و نم و هول و ولا
از ره توبه به بالا نشود

گرچه این قول و غزل حرف خداست
کار از راه الفبا نشود

حلمی از پنجره‌ی بین دو چشم
جان چنان برده که پیدا نشود

گریزان‌اند از حقیقت، چون به صورت دل بسته‌اند. گریزان‌اند از کلام خوشان، چون به اندوهگینان و به عارفان ظلمت دل بسته‌اند. از خویش گریزان‌اند، زین سبب است این همه به دیگران آویخته.

موسیقی: Circassian Ensemble - Laparise

نه همیشه در میان جمع، نه همیشه به کناره. هنر گوش فرادادن به هرآنچه خوانده می‌شویم. هنر عشق را دریافتن و به شکلی که دوست می‌داریم به بیرون از خود جاری کردن. به شکلی خلّاق، نو، قائم‌به‌ذات و منحصربه‌فرد، چنان چون خود روح، چنان چون خود عشق. 

هنر را آن نمی‌کند که می‌بیند یا می‌شنود، هنر از آن اوست که دیده‌ها و شنیده‌ها وکشف‌ها و شهودها و دریافت‌ها را به شیوه‌ی خود، از پس وسعت تجربه‌های سخت و اعماق آزمونهای زندگی، به زندگی تقدیم می‌دارد. چنان سالکان و واصلین حقیقی زندگی که زندگی را از مجرای جان خویش به زندگی بازمی‌گردانند. 

باید چیزی آموخت، از سر عشق، کاری کرد بی‌منّت، نو، از ته دل. باید به راه افتاد، از درون، در بیرون. باید برخاست، در هر دو سو، و به هر شکلی که نیک می‌دانیم و به هر شیوه‌ای که می‌توانیم به زندگی هدیه دهیم. بسیار از زندگی ستانده‌ایم، حال وقت بازگرداندن هدیه‌هاست. حال زمانه‌ی بخشیدن است.

حلمی | هنر و معنویت

طوفانی‌ام؛ برای در خدمت تو بودن آرامم کن، نه برای آرام بودن. در درونم موجهای خروشان بر هم سر می‌شکنند و با هم می‌آمیزند و فرو می‌ریزند و برمی‌خیزند. طوفانی‌ام؛ برای آرامش خوابهای خود آرامم کن، ورنه گر نیک‌تر می‌دانی بگذار بخروشم و زین موجها خود را و همه را با خود ببرم بدانجا که خود می‌دانی و می‌خواهی.

بی‌باده‌مستی چنین خوش است؛
لب‌تشنگی و خستگی و فرو آمدن پلک‌ها، 
لیکن آرزوی بیداری و برپایی و رقصیدن در هیچ‌نای عدم. 

حلمی | کتاب لامکان

موسیقی: Sevak Amroyan - Yarkhushta

عشق به هر کس به قدر ظرفش می دهد و هر کس را به قدر وسعش به خدمت می گیرد. بیرونی را نان بیرون می دهد و از درونی، نان و جان و جهانش را می ستاند و او را به تمامی وقف خویش می گرداند.

حلمی | کتاب لامکان

آگاهی انسانی چیست جز گردابی از جهالت، نقّ، ستایش و جانبداری؟ و عشق چیست جز سیلابی از خدمت متواضعانه در خاموشی مهیب؟ 

بگردم همچو گردابی به بالا
چو دل آتش بگیرد سر برآرم. 

حلمی · کتاب لامکان 

 برای خدمت به زندگی، آن چنان که هست، نه این چنین که می نماید، باید آن چنان باشیم که هستیم، نه این چنین که می نماییم.
 حلمی