هست از تدبیر و هم دلواپسی
کار دل بیرون و دل دارد کسی؟
کس ندیدم اهل حقّ در این زمان
دم زنان از کار حقّ امّا بسی
دم زنان از عقلک هرجا نشین
دیده ام بسیار و نی یک مخلصی
خسته شد چشمانمان از بس که دید
غمزه ی روحانیون مجلسی
کار ما لیکن بشد پرواز روح
تا رهایی از جهان اشعثی
تا بگیرد آتش جانهای پاک
عاقبت در خرقه ی خار و خسی
گرچه حلمی از زمان بیرون نشست
چشم ها دارد به جان اطلسی
به ارواح حماسه روح پیداست
بیا ای جان عاشق، او همین جاست
به ارواح دل خون خورده در زخم
ورای زخم ها دل پاک و زیباست
بیا ای خانه گم کرده، چه گردی
بیا در بزم ما حوری فریباست
به سویش رزمها هرچند در پیش
ورای رزمها جانش هویداست
بیا تا بر شوی از چرخ سنگین
تو را دارم یکی وصلی که بالاست
بیا این برگ های روشنی خوان
درون برگها آن راه غوغاست
درون برگها بی برگ گردی
از این چرخی که نامردانه برپاست
بیا تقوا مکن این ره گران است
کُشد هر کس که در زندان تقواست
بیا حلمی تو را از یار بخشد
هجاهایی که بی رحمانه شیواست
هجاها را بخوان از خویش برخیز
برو آن سوی آنجایی که در جاست
