سرای حلمی

برو از مرزها بگذر بدان سر
بگفتت نه برو یکبار دیگر 

هزاران نه شنیدی و تو منشین 
تو را گوید نه و یعنی که بپّر

دلیران آری و یاری ندانند
که یاری از تو خیزد بهر دلبر

دلا عطر وفا از خون بخیزد
وفا می‌کن جفای عشق می‌خر

برو سویش مگو ماندیم و رستیم 
که ماندن می‌نداند قلب پرپر 

برون بودی، میان خیز و نهان رو 
تمام خویش را بردار و بگذر

شبان از جان حلمی شعله خیزد
سحرگاهان ز لب لفظ منوّر