قدم سوی تو دارد آسمانم
به سوی تو گریزان از جهانم
درون توست این سر برکشیدن
به جان توست غوغای نهانم
کلام از خطّ تو افسانه گوید
پر از دُرّ است از بوست دهانم
دلم خشمینه چون شد از فراقت
به سوز سینه بگشودی زبانم
گل سرخی بدیدم صبح در بر
عجب صلحی ز جنگ بی‌امانم
صبوری یک حجاب دیگر افکند
به جان بی‌قرار سخت‌جانم
سفر بی‌مقصد است و وصل بی‌حد
بران حلمی به اوج بی‌کرانم
در جستجوی لحظه‌ی نو همچنان در تکاپویم. عرق روح می‌ریزم و در تکاپوی زمان نوام. رویاها ریزریز در آغوشم، جانها همه بر دوشم. در جستجوی راه نوام و هم این راه نو به چنگال روح به زمین می‌کَنَم و به زمان فرو می‌ریزم.
آن ضعیفان رفتند و این ضعیفان نیز می‌روند. جنگ نو در راه است تا صلح نو، چنانکه شب نو تا صبح نو. مرگ نوست در راه تا میلاد نو، و خوابی نو تا بیداری نو.
به وصل نمی‌اندیشم و به هجران.
به عشق می‌اندیشم
که جز آن در اندیشه‌ام نیست.
حلمی | هنر و معنویت
موسیقی: Worakls - Coeur de la Nuit
عاشق می‌گوید وقتی همه کس منم، با که بجنگم؟ وقتی من همه‌ام، با که در خود بجنگم؟ همه در من به جنگ‌اند و همه در من به آشتی. تاریکی آنگاه است که چهره می‌پوشانم و نور آنگاه که حجاب می‌گشایم.
سفره‌ی ستارگان تنم تا بی‌انتها گسترده.
حلمی | کتاب لامکان
