یا سکوت یا سخنِ به‌گاه. خاموشی، سخنِ به‌گاه است.
خلق جمع دوست می‌دارد، زین روی تنهاست.
روح فرد است، زین رو در همه جاست.
خلق بند می‌ستاید و اندوهی بر سر و دوش می‌برد.
روح جز شعف نمی‌داند و شادمانی بر سر و دوش می‌باراند.
حلمی | کتاب آزادی
روح ذرّه‌ی خلّاق خداست، پس آنچه که می‌کند - آن روح که به روح رسیده است و خویشتن خویش را عریان کرده - خلّاقیت است. این راه به سوی خلّاق شدن است، و عاشقان خلّاقان بخشنده‌اند.
نه بگو ای ذرّه تا برپا شوی
برده‌ای با صد نه‌ای آقا شوی
این همه آری بی‌عاری چه شد
نه بگو یکبار تا دارا شوی
گر بخواهی در جنون سیر تمام
خاصه عادت کن به تغییر مدام
راه تک پیما و کار فرد کن
ذرّه‌ی خلّاق شو ای روح‌نام
یار فقط یار نگهدار عشق
ذرّه فقط ذرّه‌ی بیدار عشق
لحظه فقط لحظه‌ی دیدار دوست
کار فقط کار گوهربار عشق
