سرای حلمی

هر کس با شبیه خویش،

ما نیز با خدا.

حلمی - کتاب اخگران

جان همی کندم و زین حادثه جانی بردم
جان ز کف رفت و عوض جان جهانی بردم
 
کشتی باده به صد آتش و طوفان راندم
بی‌نشان گشتم و گم تا که نشانی بردم
 
قاصد مرگ به هر ثانیه دورم می‌گشت
مرگ را کشتم و هر ثانیه آنی بردم
 
خیر و شر هر دو ز صد گوشه ندایم می‌داد
هر دو را سر زدم و شاه شهانی بردم
 
منطق از منزلت خویش جدایم می‌برد
عاقبت عشق شدم عیش عیانی بردم
 
ساقی از قسمت پیمانه دو جامی دادم
خان‌و‌مان سوختم و خانی و مانی بردم
 
کُه بدم، کاه شدم، باد ببردم به فلک
بی‌کران گشتم و صد کام و کرانی بردم
  
حلمی از رهگذر خاک بر افلاک بشد
بوته‌ی خشک بُدم سرو چمانی بردم

هر چه که بینم از جهان
قصّه‌ی موجی و کفی‌ست
این همه جنگ و قیل و قال
شعبده‌های فلسفی‌ست

حلمی

موسیقی: Max Richter - Finale