سرای حلمی

چرخ‌زنان رقص‌کنان مستِ مست
آن مه مسرور به جانم نشست
 
گفت که پیراهن خود باز کن
بازگشودم به جهانی که هست
 
نیست بُدم هست شدم هستِ هست
هست همه تاب و میانم شکست
 
سال نو آواز نو کردم به جان
زان دم نو بال نهانم برست
 
آن همه انسان که بُدم هیچ شد
بال برون شد ز دو بن‌بست دست
 
مرگ تو مرگ من و مرگ جهان
زندگی نوست برِ مرگ پست
 
عارض چشمان توام، عرصه نیست
غمزه کند گر فلک غم‌پرست
 
شب سوی ما گیر نهان حلمیا
ساعت می باز به بزم الست

هنر از آسمان روح خیزد
ز آه و اشک جان روح خیزد

هنر گوید شب آشفته طی کن
سحر از آستان روح خیزد

ز خلق و پلق عالم سینه می‌شوی
که خلقت از کمان روح خیزد

الا ای خفتگان وهم و پیغام
پیام از نیسِتان روح خیزد

خرابیم ای خران بس خوش خرابیم
چنین وجد از نهان روح خیزد

غزل بهر غزل در سینه بشکفت
سخن جوشان ز آن روح خیزد

عدم در رقص و حلمی در رگ دوست
خدا را بین ز خوان روح خیزد

موسیقی: Nils Frahm - All Armed

خوشان را با خوشان محشور دارند
کران را از کران مجبور دارند

صبوران با صبوران باده گیرند
عجولان را به خامی غور دارند

هر آنکس بار خود بر دوش دارد
نه کس را بهر کس در گور دارند

تو غمگینی که غم را دوست داری
خوشان از خنده‌ی خود شور دارند

غمت از دوش خود بر کس میفکن
تو را با جنس خود در تور دارند

جسوران با جسوران در عروجند
خموشان را به حق منصور دارند

عقاید از سر تاریک خیزد
رفیقان دل از دل نور دارند

به سربازی دل حلمی سخن راند
حروف عشق از حق زور دارند

شاعر چه کند اینجا، من شعر چه می‌دانم
یک شعر نگفتم من در عمر پریشانم

من طبل خداوندم، فارغ ز همه بندم 
همبال عقابانم، همنعره‌ی شیرانم

گفتند که تو اینی،‌ گفتم که نه من اینم
 گفتند تو پس آنی، گفتم که نمی‌دانم

دانم که چو دریایم، می‌خیزم و می‌آیم
کشتی خداوندی در بحر غزل رانم

من شعله به کف دارم، جان قلمم آتش
هر سو قدمم آتش، من مشعل یزدانم

ترسی تو ز من؟ حقّت! ترس تو دم لقّت
سوی تو چه می‌آیم، بقّ تو چه می‌خوانم

تا اوج فلک رفتم، آن اوج مرا کم بود
در جان من این غم بود کان اوج بلرزانم

خلقی‌ست همه لرزان، ترسیده و لق‌لقّان
دندان لقت را من ای خلق بپرّانم

حلمی همه حرف حق بسرود و کسی نشنید
وقت است که خرگوشان بر شعله بچرخانم

ای جان پاک چنگ‌زن، شوریده‌ی نیرنگ‌زن
این خوابها را هیچ کن، این شیشه‌ها بر سنگ زن

بی‌رنگ ناب دلربا، ای تاب بی‌تابی‌نما
ای سازه‌ی ناسازها، زان رازها آهنگ زن

شد برملا اسرار ما، شد بر هوا هر کار ما
افسار ما شد دار ما، این نبض و این آونگ زن

قبض است جانها باز کن، خاموشی‌ات آواز کن
بر خانه‌مان پرواز کن، در سینه‌هامان چنگ زن

آن شعله‌ی حق بر کشان، بی‌بالها را پر کشان
بی‌راهها را در کشان، بی‌عشق‌ها را زنگ زن

ای ماه در بازار شو، ای سینه در پیکار شو
ای دست حق از ناکجا بر کلّه‌های منگ زن

حلمی به طبل نور زد، بیخود بُد و پرشور زد
حالی تو ای شوخ خدا زان نغمه‌های شنگ زن