متون ادبی معاصر :: سرای حلمی

آه بیداری و آه تماشا

شنبه ۲۰ شهریور ۰۰

آه، صبحدم سر برآوردن از هستی، ژولیده‌عصب و خشک‌نای.

آه، صبحدم سرکشیدن از عدم، تلخ‌ و بیگانه‌ و مُشک‌سای.

آه، بیشینه‌توان و تمام‌جان در هیمه‌ی نقصان و کوری و کوتاهی برخاستن.

آه بیداری و آه تماشا در کویر زهد و حجب و ریا.

و آه آزادی و آه شعف در بیدادگاه سیاه‌جامگان اندوه و عزا.

آه عشق و اوج بلند آزادی‌اش.

حلمی | کتاب اخگران

هر کس به عقیده جان داد، بار دیگر به رقص برخیزد. هر کر آخر شنوا شود و هر کور آخر بینا. هر کس پوچ مرد، بار دیگر برخیزد تا پرمیوه بزید. هر خواب آخر بیدار شود. هر خشک‌کام، آخر لب تر کند و عالمی از مستی خویش بجنباند. هر بی‌هنر آخر گوهر خویش پیدا کند و به عالم بتاباند.

از کلام محض بخار نخیزد، بخار از دل است. دل اگر زنده است، بی‌کلام نیز می‌جوشد و می‌جوشاند. عوالم از زنده‌دلان برپایند. تنها مستان دل با حق محشورند، زمین از ایشان چرخان است و محشر از ایشان در خروش. امروز و اینجا، فردا و آنجا، زمانی در کار نیست؛ عشق بی‌زمان جاریست.

حلمی | هنر و معنویت

موسیقی:‌ Georgia Unforgettable Energy Of Freedom