سرای حلمی

انجمن‌ها از خدا دارد دلم
حرف‌های آشنا دارد دلم

بهر بی‌دردان جفا چون تیغ زهر
بهر بیماران شفا دارد دلم

گفت با ما این همه تبعیض چیست؟
گفتم انواع وفا دارد دلم

با خوشان رسم و آیین و بزک
خوشه‌های ناسزا دارد دلم

با قوی‌قلبان جهد و راستی
بوسه‌های بی‌هوا دارد دلم

هر چه حکم عشق جاری در منست
بی‌هوا بر روح‌ها دارد دلم

از فروغ مشعل مردان عشق
آتش بی‌انتها دارد دلم

نور می‌بارد به ره‌گم‌کردگان
بینوایان را نوا دارد دلم

هر که را نزدیک شد دیدارها
از ره پنهان ندا دارد دلم

همچو حلمی در گریبان عدم
گنج‌ها بی‌ ادّعا دارد دلم

موسیقی:‌ Monteverdi - Lamento della Ninfa 

فتنه‌اندیشان به عالم منترند
این جماعت هر دو روشان یک خرند

بی‌هنر، بی‌کار و در اتلاف عشق
یک‌نفس در عوعو و در عرعرند

گرچه سگ بالاتر از این ناکسان
گاو و خوکان جملگی زیشان سرند

لاجرم تمثیل شد همکار وصف
تا بدانی این ددان چون محشرند!

بنده‌ی حرف‌اند و شاه وِروِرند
واعظ خیرند و در صحنه شرند

یک زمانی بی‌زمانی عاقبت
از سر خلقان چو مستی می‌پرند

باید این چرخ عبث دوری زند
تا تمام آید حروفی که برند

حلمی این مستی بی‌پایان خوش است
این خران هستند و روزی بگذرند

موسیقی: Parov Stelar - Catgroove

آه چه زیباست عشق، آتش بالاست عشق
مزّه کنم بر زبان، به چه مربّاست عشق

خشک بسوزد در او مشک برآرد ز خویش
با تو بگوید سخن چون که همین‌جاست عشق

این کپک عقل چیست، ککّ و مک عقل چیست
بیم و شک عقل چیست، گفت که بی‌جاست عشق

با همه سر بر زند، گرچه نهان ز آدم است
سر کشد و سر زند، وه که چه غوغاست عشق

لشکر او غرب و شرق، شعبده‌ی صوت و برق
هر دم و در هر میان بر همه پیداست عشق

حلمی از این راه شد، خاک بُد و ماه شد
بنده بُد و شاه شد، وه چه شکیباست عشق