سرای حلمی

ای روح گم در جا بیا
اینت نشان اینجا بیا

در رود جادویی عشق
ای جان جان بالا بیا

ای درنشسته بی فلک 
بی خود شو و با ما بیا

ای روز بی افروغ سرد
ای شام بی فردا بیا

ای عقل کوته جرم کن
جامی زن و رسوا بیا

ای کودک ترسا بخیز
ای مسلم ای بودا بیا

از نو فلک لطفی نمود
هوراکشان دریا بیا

ای موسی سرگشته هان
ای مریم ای عیسا بیا

عهد فرج شد با که اید
ای ملّت غوغا بیا

مه بعد عصری رخ نمود
مهدیست او حالا بیا

در باغ مهتابی جان
بی حجب و بی پروا بیا

حلمی نقاب از شب فکند
بر پرده ای مولا بیا