غزل :: سرای حلمی

از برای زندگی لبریز شو

دوشنبه ۳۰ مهر ۹۷

از برای زندگی لبریز شو
من نگویم از چه ره، تو تیز شو

این همه پربار بودن کار نیست
بارها خالی کن و بی چیز شو

رهروی سنّت شکن باش ای عزیز
واصل این راه سحرانگیز شو

این همه خشکی کویرت کرده است
بهر کار عشق طنزآمیز شو

مست کن آن کلّه ی پرباد را
همره این عاشق شبخیز شو

ساعتی آمد که جز این راه نیست
من نگویم اندر آ، واریز شو

ساغری آمد که جز آن ماه نیست
از قدش سر برکش و آویز شو

حلمی از مُلک بهاری دست کش
برگبار این ره پائیز شو

باز تبانی کنم با دل خویشم کنون

يكشنبه ۲۹ مهر ۹۷

کوه تو بنگر دلا، قلّه فرا می رود
پلّه ی قصر ازل تا به کجا می رود

عشق نفس می کشد، ازمنه پس می کشد
زین دم نیلوفری روح رها می رود

مست به حیرت کشد آه ز ناباوری
عقل مجلّل دگر رو به فنا می رود

با که بگویم عیان سرّ خداوندی ات
خلق تلف می شود، خویش به پا می رود

زحمت بیهوده ای بود به دوش فلک
عاقبت از عشق یار جان به سرا می رود

پرده فکندی چه شوخ خنده زنان در میان
شعله کشاندی شب و غم به عزا می رود

روبه وهم از نفس باز فتاد و دگر
دل که فتاد از نفس باز به نا می رود

باز تبانی کنم با دل خویشم کنون
من به تو رو می نهم، دل به خدا می رود

ای همه در حلقگان حلمی ما بنگرید
روح غزل را که هین رو به سما می رود

پیچیده به اسرارم، یک روزنه پیدا نیست

پنجشنبه ۲۶ مهر ۹۷

پیچیده به اسرارم، یک روزنه پیدا نیست
می رقصم و می خوانم: اسرار هویدا نیست

زین قصّه چه می جویی افسانه ی مه رویان
آن روح سواران را سوداکده این جا نیست

رو رو که تنت آه و سرمایه ی خودبینی ست
هر کس که به تن نازد از موطن دل ها نیست

آن جامه که بدریدم زربفت تباهی بود
من قدمت عریانم در روح که این ها نیست

تا نور فلک دیدم از خویش بسرّیدم
آن گنج که آوردم در قصر ثریّا نیست

حرفم همه اصوات و انوار بلورین است
شهد سخنم حتّی در شکّر و حلوا نیست

در میکده ها شعرم رهن همه مستان است
این شوکت جادویی در برج و کلیسا نیست

من دُرد کشی دارم شه زاده ی رویاها
بیداری زرّینم در قسمت رویا نیست

حلمی تو چه می جویی؟ نایاب به دندان است
دریاب دمی را که هم قیمت فردا نیست

موسیقی: سمفونی شماره 4 ویتاس

ما هیچ ندانستیم زان ساقی شاهدباز

دوشنبه ۲۳ مهر ۹۷

ما هیچ ندانستیم زان ساقی شاهدباز
جامی زد و نوشیدیم زان ساغر جان پرداز

زان ساحل جنبنده، ساقی! عجبم آمد
گفتم به چه ماند این رقصنده ی غیرت تاز؟

گفتا گه دل انگیزی ست در محفل خیر و شرّ
شرّی کن و جامت را در باده ی خیر انداز

تسخیر جهان باشد جان تو، رهایش کن
پر گیر و سمایی شو زین پرچم جان افراز

تقدیر دل است و کار از دست نمی آید
دل می رود از دست و جان می دهم آواز

در صبح دل افروزان بانگ دم و جام است این
اوقات سرافرازن می گونه شود آغاز

دست آور و جامی گیر تا عیش به جا آریم
وصلی دگر و نامی در حجله ی جام و راز

حلمی چو نظر خواهد جامی ده و جانش گیر
آن گه که به جان آمد سویش نظری انداز

موسیقی: سمفونی شهرزاد اثر نیکولای ریمسکی-کروساکف

بی حنجره سر دادم آواز تو، دل بشنید

شنبه ۲۱ مهر ۹۷

بی حنجره سر دادم آواز تو، دل بشنید
بی پا سوی جان رفتم، دل عشق تو را بگزید

بی سر چو که اندیشم بی حرف سویت آیم
بی دل همه بی دستار تن سوی تو درغلتید

در خواب چو می رفتم در قاره ی بی سویان
دیدم دل سرگشته سوی تو نمی یابید

بی سو شدم آن هنگام تا روی تو پیدا شد
انگار که صد خورشید از روی تو می تابید

پنداشتم آن هنگام این حادثه رویایی ست
آری تن بیچاره رویای تو را می دید

شب بود و فلک گم بود در سایه ی چشمانت
هر جان که فلک دزدید چشمان تو می بخشید

بی سایه و بی روزن، وصف تو چنین باشد
چون تو نتوان گشتن هر چند به صد تقلید

ای رحمت یزدانی صد شکر تو را گویم
این گونه که دُرّ تو سوی دل و جان غلتید

دربان فلک گفتم بگشای که جان آمد
تا اسم تو را بردم آن درب گران جنبید

حلمی همه بی واژه این قصّه چو بسرودی
شوریده به میدان شد شعری که نمی رقصید

قهر تو در پرده جام لطف توست

سه شنبه ۱۰ مهر ۹۷

قهر تو در پرده جام لطف توست
این همه آتش، سلام لطف توست

قهر تو بر ناکسان زیباست، هان
این چنین قهر از نظام لطف توست

عشق را هم موکبی بالاترست
هر که را در انتقام لطف توست

هر که را چون می زنی با تیر خویش
دیده ام من از نیام لطف توست

درک قهر عشق بس ناممکن است
هر که را در بار عام لطف توست

سالک خون دیده داند عشق چیست
زخم را داند دوام لطف توست

سوز را جانی بداند چیستی
کان سوی این هفت بام لطف توست

دوش بر دوشم کُهی افکند یار
گفت حلمی این طعام لطف توست

چنانم غرقه در مستی که جز مستی نمی دانم

شنبه ۷ مهر ۹۷

چنانم غرقه در مستی که جز مستی نمی دانم
تو بر پیمانه می نازی، من از پیمانه ویرانم

کجا رفتی خطا کردی، چه جوری در خفا کردی
چه آسان می ز کف دادی، من از جورت پریشانم

بیا باز آ به میخانه چو مستی از سرت افتاد
می و ساغر فرا خوانم، ز جانت غصّه بستانم

اگر پیمانه بشکستی و از کفرت پشیمانی
چه باک ار چون منی داری گریبان چاک یارانم

الا ای جام دیرینه که در محراب جانانی
بیا و جور یاران کش وزین بخشش بمیرانم

بخوان سرلوحه ی زرّین به صوت و حرف پنهانی
چه وحشت از شب تاریک که خورشید مریدانم

به خوش نامی و ثروت نیست که بخشندت وصال یار
چه بدنامان که واصل گشته اند از جان و دامانم

سرود مطربی می خوان، بزن بر ساز بی عاری
که مغروران عالم را ز صد فرسنگ می رانم

سریر وصل می بخشم اگر جانانه بازآیی
تو جانی در بدن داری و من مجموع جانانم

مگو حلمی چه می خوانی از این مکتوب نورانی
مپرس اسرار پنهانی که از پیمانه می خوانم

روح از این حجله ی بی عشق به جایی برود

سه شنبه ۳ مهر ۹۷

روح از این حجله ی بی عشق به جایی برود
بدرد خرقه و در سوی نوایی برود

گوش کن تا شنوی از فلکت صد آواز
جان رحیل است پی نور و صدایی برود

ساقی از مغفرت باده گرم نام دهد
شاید این دلشده امشب به هوایی برود

خانه ام میکده ها گشته، چه سرگردانم؟
قول حقّ نیست به یابنده جفایی برود

کاسه ی عقل سر چرخ عداوت شکنم
مرغ دل بال کشد نغمه سرایی برود

دلقک وهم بجنبانده سر از محنت عقل
وقت آن است که این گلّه چرایی برود

هر چه جز باده مرا عطر ندامت بدهد
جان چو بشنید بوی باده به جایی برود

حلمی از شوکت میخانه مگو، جام بگیر
اوج پیمانه نگر با چه ولایی برود