ما را به غم هزاره بتوان دیدن
در ظلمت شب ستاره بتوان دیدن
گر رحمت عاشقان به جایی گیرد
آن آینه را دوباره بتوان دیدن
آن سایه که دیده‌ای ز من هیچ نبود
این نور به انتحاره بتوان دیدن
آن شعله‌ی جان من تو را آتش زد
آخر تو مرا چه کاره بتوان دیدن
آهنگ تو را شنیده بودم پنهان
آن صورت خوش هماره بتوان دیدن
معنای من از چنان توئی پنهان نیست
بادا که ورای استعاره بتوان دیدن
حلمی به تو مستی طریقت بخشید
پیمانه به یک اشاره بتوان دیدن
موسیقی: Henry Purcell - The Indian Queen
با مردم پندارخوی گه این کنم گه آن کنم
گه سوی مسجد پر زنم، گه سوی تاکستان کنم
گه نوش گیرم از ملک زان ساغر پندارکُش
گه قسمت از جام ازل با مردم نادان کنم
زان پرده‌های نقش‌نقش هم بگذرم دیوانه‌وار
آن دگر اسرار را از خویش و تن پنهان کنم
در خویش بنشینم دمی در بارگاه روشنی
جام خموشی برکشم تا خویش را پرّان کنم
صد قصّه گویم زان دم رخشان همه افلاک را
صد کهکشان گریان کنم، صد کهکشان خندان کنم
مِی‌بانگ جانان بر زنم سوی همه پندارها
زان ریشه‌ی افروخته اندیشه‌ها عریان کنم
نامت برم تا عشق را افسانه‌ها یاد آورم
از نام زرّینت دلا هم عشق را رقصان کنم
ساقی کجا آن باده‌ات تا گوش پنهان وا کند
زان موسقی پرده‌سوز هر خانه‌ای ویران کنم
سوی تو گیرم نازناز بت‌های دیرین بشکنم
عشق است نامم حلمیا آیم تو را بریان کنم
موسیقی: Lisa Gerrard - Adrift
دوش در آن مردم راحت‌زده
مصدر جمعیّت عادت‌زده
روح به جان آمد و فریاد زد:
مُردم از این جمع عبارت‌زده
خسته از آن انجمن من‌پرست
خورده و خاموش و جماعت‌زده
بر شدم از دام فلک پرکشان
زان همه خواران حماقت‌زده
ننگ بر این من که مرا تن کشد
در فلک تنگ حجامت‌زده
سوی خدا می‌روم و در خدام
تا که چه فهمد تن غارت‌زده
من نه چو وعّاظ برم در میان
حرف خداوند تجارت‌زده
حلمی افسانه‌ام و فارغم
از دد و دیوان اشارت‌زده
حال سوزان من و عشق به پایان نشود
آب از سر بشد و کار به قرآن نشود
گله‌ام کشت که با خلق چرا قصّه کنی
خاطر عشق که فرخنده به میدان نشود
عقل جادو‌زده‌ی حیله‌گر حلقه‌فروش
دید جان من و فهمید پریشان نشود
رحمت خاص تو جز مرهم مجروحان نیست
ورنه با هر گده‌ای صحبت جانان نشود
رمز گفتیم و کسی قفل سخن را نگشود
گرچه از سوختگان راز تو پنهان نشود
چند روزی که به جاروکشی معبد زرّین تو رفت
کس ندیدم ز نوازشگری مهر تو گریان نشود
دل دیوانه که از صد خم معراج گذشت
دگر آن کودک پیش از دم طوفان نشود
حکم عشّاق قصاص است و قصاص است و قصاص
جان چو صد بار ز تن در نرود جان نشود
شغل ما خوابروان عقل گمانی نبرد
تا که چون حلمی از این سلسله جنبان نشود
فتنه‌اندیشان به عالم منترند
این جماعت هر دو روشان یک خرند
بی‌هنر، بی‌کار و در اتلاف عشق
یک‌نفس در عوعو و در عرعرند
گرچه سگ بالاتر از این ناکسان
گاو و خوکان جملگی زیشان سرند
لاجرم تمثیل شد همکار وصف
تا بدانی این ددان چون محشرند!
بنده‌ی حرف‌اند و شاه وِروِرند
واعظ خیرند و در صحنه شرند
یک زمانی بی‌زمانی عاقبت
از سر خلقان چو مستی می‌پرند
باید این چرخ عبث دوری زند
تا تمام آید حروفی که برند
حلمی این مستی بی‌پایان خوش است
این خران هستند و روزی بگذرند
موسیقی: Parov Stelar - Catgroove
قل حق می‌زند جان مخمّر
تو این دیدی و من آن مخمّر
تو با مستان به ظاهر حکم کردی
ندیدی هست پنهان مخمّر
ندیدی جوشش آن روح رقصان
سرور پاک چرخان مخمّر
تو را با خودخوشی بیچاره‌ای کرد
رها از قول و پیمان مخمّر
چنین آزادی‌ای ننگ است یا رب
مبادا هول هجران مخمّر
سزاوارم به یک جام عدم‌گیر
سر زاهد زنم چان مخمّر
شریعت خواندم و جامی نگیراند
طریقت راندم از کان مخمّر
حقیقت‌پیشه‌ای بی‌جامه آزاد
چنین باشم به قرآن مخمّر
بیا حلمی سرای باده وجد است
بچرخان جان و دامان مخمّر
خوش دمی فیروزه‌سار مشک‌بار
فارغ از این هفت روز اضطرار
من نمودم صورت بالا و پست
تا چه افتد نزد آن بالا‌مدار
آفتابم آفتاب عشق گشت
چون رها گشتم نهایت از غبار
از سحاب جسم بارانی نشد
مزرع روح است خاک عطرکار
ساده گویم، سادگی اسرار ماست
نقش باطل پیچ در پیچ است و تار
حلمی از این گفتگو طرفی نبست
طرفه گفتم بهر گوش طرفه‌خوار
موسیقی: Alexander Desplat - The mirror
بگشای پر! بالنده شو!
پرّنده شو! بارنده شو!
عقل هراس‌آلود را
از خویش وا کن، زنده شو!
امروز روز تازه‌ایست
بگشای جانت، خنده شو!
جوینده بودی قرنها
امروز را یابنده شو!
امروز را بیدار باش
بر خفته‌ها تازنده شو!
از خوابهایت یاد آر
اندوهها را رنده شو!
طرح نویی اندیشه کن
بر تازه‌ها یک‌دنده شو!
از چرخ‌خواری دست کش
حلمی! خداخوارنده شو!
دیروز دوا دادی، امروز بلا دادی
امروز بلا را با صد نور و نوا دادی
امروز شعف خوش‌تر از شادی بیهوده
گفتی که به تحویلی، امروز صفا دادی
امروز شهان خوش‌تر در خرقه‌ی درویشان
بنشسته چو بی‌خویشان آن جام خفا دادی
آن خرقه‌ی آتش بود بر دوش خدامردان
زان شعله‌ی خودگردان یک بوسه به ما دادی
خون‌دیده شد این چشمان در چشمه‌ی بی‌خشمان
آن جور و جفا بردی این وصل و وفا دادی
در راه به ما گفتی بر وصل میندیشید
بر هیچ میاویزید، شاید که هجا دادی
تا هیچ شد این عاشق عمری به هزاری رفت
شب را به سحر عمری در عشق فدا دادی
در عشق تو جان باید با هیچکسان باشد
چون هیچکسان‌ات را اسرار فنا دادی
با هیچکسان گشتم تا ذرّه‌ی جان یابم
در هیچ بُدم ناگه چون رعد صدا دادی
از هر چه که هستی خیز، ای هستی بی‌آویز
گفتی و به خاموشی یک شعله عطا دادی
حلمی ره کوهستان بس صعب و فلک‌لرزان
از راه نیندیشم، تو صوت بیا دادی
موسیقی: Katil — Kham-Khama
این خلقت انقضا‌گرفته
در خویش خزیده جاگرفته
حکمش همه حکم عقل مادون
مأمون عبای لا‌گرفته
آمد به میان و عشق پا چید
از خلق خراب نا‌گرفته
در گوشه‌‌خوشان به هیچ مستند
در این شب اژدها‌گرفته
فردا سحری که عشق تابد
مائیم و دم نوا‌گرفته
درویش نواله‌ی نهان زد
تا شد شه ناکجاگرفته
حلمی سفر پیاله نو شد
ها کن دهن هجاگرفته
موسیقی: Irfan – More Ta Nali
ترس گوید باز با ما رام باش
برّه‌ای در درّه‌ی آرام باش
عشق گوید سر کش و پرواز کن
پخته‌ی دنیا و ما را خام باش
نوبت تعظیم بر بت‌ها گذشت
نور حق بر قلّه‌ی اهرام باش
منقضی شد نامهای باستان
نام نو در سینه‌ی بی‌نام باش
عقل گوید شرط طامات عظام
زین مقامات عوامی عام باش
تو برو غوّاص شطّ سرخ شو
سالک آن ماه ناهنگام باش
چیست راز عشق؟ گفتم، گفت هیچ
عاشق هستی نیک‌انجام باش
حضرت حق بار داد و یار داد
حلمیا شاکر از این پیغام باش
آنچه می‌ماند به یک جا خوش
نیست، مرده است به حاشا خوش
ذرّه‌ی حق همیشه در گردش
گه به صحرا و گه به دریا خوش
تو ستاره‌ای، خیال شر سوزان
وین ولایت به سودا خوش
گر به ضرب چرخ همی رقصی
زاده‌ی چرخی و به بلوا خوش
ورنه تو عمودِ بیداری
بر فراز زیر و زیرا خوش
شاهد دلم دوش می‌گفت
حلمیا این دم دمیرا خوش
