کتاب اخگران :: سرای حلمی

این اشرف مخلوقات،‌ زمین.

سه شنبه ۹ شهریور ۰۰

ستیزنده‌مغاکی بس بی‌همتاست. دوزخ است و بهشت است. دردناک‌ترین ترانه‌ی هجرانی‌ست و شورانگیزترین غزل وصال. شکست پیغمبران است و فریاد دادخواهان. برپاینده‌لحظه‌ای‌ست در هیچ‌جا و هر‌آن فروریزند‌ه‌موجی‌ست از عدم برخاسته.

تابناک‎ترین شب است و به خاک‌افتاده‌ترین آسمان. نهایت عدم است و سرانجام هستی. قفل است و زندان است و نهایت تاریکی. نجات است و پیروزی‌ست و غایت وصل.

تخدیر است و به آرامی در اعماق ظلمت پوسیدن، و تباهی‌ست و به دیار مکافات روان شدن. تخمیر است و در زهدانِ گرگ و میش برخاستن، وانگاه زاده شدن، خروج و بیداری‌ست به نخستین نظّاره‌ی گریان، و قطره قطره در رگ جان فرو ریختن.

مصیبتی‌ست بی‌قامت

و برکتی‌ست بی‌نهایت؛

این اشرف مخلوقات،

زمین.

حلمی |‌ کتاب اخگران

از اتّفاق نیست اینجاییم

دوشنبه ۸ شهریور ۰۰

از اتّفاق نیست اینجاییم، حال که به اتّفاق اینجاییم.

بزمی‌ست در درونِ رزمی که در آن دیوان هلهله می‌کشند و جان می‌ستانند و مغز به دیگ بی‌عنصری خویش فرو می‌ریزند.

می‌نگریم؛ از آستینِ قدرت، عشق هنوز دست نجنبانده.

می‌نگریم؛ به اشاراتی که هنوز خلقِ خفته درنیافته.

می‌نگریم؛ به ستیزی که در حدّ هیچ رزمنده نیست.

و می‌نگریم؛ به جام‌درکشیدنی که در قاموس هیچ نوشنده نیست.

از اتّفاق نیست اینجاییم.

خورشیدی به زیر خاکستر است.

حلمی | کتاب اخگران

از اتّفاق نیست اینجاییم | کتاب اخگران | حلمی

تک‌رخ و بی‌نقاب

شنبه ۳۰ مرداد ۰۰

سرانجام تک‌رخ و بی‌نقاب در سراپرده‌ی جان. سرانجام چنانکه بود و چنانکه هست؛ نکبت و عَفِن و مهوّع. همان که در متن بود حال به قامت عیان. سرانجام لحظه‌ی موعود که جان را بدان از هیچ باختن فروگذاشتنی نبود.

سرانجام دیو، دیبا-افکنده، از نفاق دست شسته، خود را چنانکه هست پذیرفته، به مصاف شوریده. سرانجام یک‌دلانه، زوزه‌کش، جانِ دل گویان به دامگاهِ مستان توفیده. این هیبت بی‌قواره‌ی پست.

سرانجام دل، اجابت‌شده، پروار از رنج و آبدیده از تلخی، رقصانِ جام و شرّان از شعف، پیش به سوی تقدیر تاریخی خویش. سپاس این لحظه را! سپاس! این لحظه را، و تمام لحظه‌ها.

حلمی | کتاب اخگران

سرانجام تک‌رخ و بی‌نقاب.. |‌ کتاب اخگران | حلمی

خوانش باژگونه

دوشنبه ۲۵ مرداد ۰۰

شریعت، حقیقت است.
امّا تنها آن زمان که باژگونه خوانی‌اش.
درّه‌ی باژگونه، قلّه است.

حلمی | کتاب اخگران

آزمون اخگران

دوشنبه ۲۵ مرداد ۰۰

آن بیرون عجب وضعیت احمقانه‌ایست! آدمی عاطفه می‌ورزد، ویرانه می‌سازد. آدمی عقل می‌بافد، دیوانه می‌سازد. آدمی رشک می‌ورزد و حسرت می‌وزد و قدرت می‌جوید و مذهب می‌پوید، خویش و خویشان بی‌کاشانه می‌سازد. عجب بیهوده است این آتش جان گم‌کرده. عجب بی‌ستاره در این جهان بی‌کرانه می‌تازد، و چه دردآلود و سخت بر خاک گهواره‌ی خویش فرو می‌غلتد.

عجب وضعیت دُردانه‌ایست این درون! چه باشکوه عشق می‌ورزد روح و چه بی‌حد از خویش بهر دیگری نثار می‌کند. چه بی‌شرط قمار می‌کند تمام خویش را و چه بی‌ادّعا تخت و رخت می‌بازد و چه بی‌رسم رسم و تسم عالم به هیچ می‌گیرد و عاقبتِ کار آسمان می‌گیرد و هم زمین به رقصِ اوست.

عجب داستانیست، که تا نام هر چه می‌بریم آن ابلهان به ستاندنش یورش می‌برند. بتازید ابلهان! بر خویش می‌تازید و جز نکبت نصیب نمی‌برید. دل، بر خویش آرام است و تاختن دوست نمی‌دارد، ولیک چون بتازد مقصود بی کوشش در کف است.

اخگران،

به آزمودن‌اند.

حلمی | کتاب اخگران

اخگران به پرواز می‌آیند

شنبه ۲۳ مرداد ۰۰

بوی چیست به مشام می‌رسد؟ بوی فساد و تباهی و ترشیدگی. بویی خوشِ به هنگامه‌ی مرگ و زاده شدن رسیدن.

خاموشی را تنگ در آغوش می‌گیرم و لبانش سخت می‌بوسم. عجیب نیست این همه ترانه‌های شکوهناک و این سپید‌ه‌دمانِ بی‌هنگام‌مست.

و باز پارسایان را به خویش می‌خوانم، به همه‌ی زبانها، به تمام رنگها، و از تمام جهانها و تمام جانها. گمشدگان را می‌خوانم و گریختگان را می‌خوانم، ستیزکاران را می‌خوانم و سپرانداختگان را، و با همه‌شان به یک زبان، از یک جهان و به یک جان سخن‌ می‌گویم: عشق.

اخگران به پرواز می‌آیند،

مباد به چنین وقتِ مبارک خفتن.

حلمی |‌ کتاب اخگران

اخگران به پرواز می‌آیند | کتاب اخگران | حلمی

انسان چیست؟

چهارشنبه ۲۰ مرداد ۰۰

انسان چیست؟
کابوس و رویای خدا.

حلمی - کتاب اخگران

پیش از زیبایی

جمعه ۱ مرداد ۰۰

پیش از زیبایی،
مهم است که حقیقت باشد.
آنگاه زیباست.

حلمی - کتاب اخگران

عطیه‌ی خدا بر ما

جمعه ۱ مرداد ۰۰

نگاه کردن با تمام درجات بینایی و تمام قوّت عدسی، و شنیدن با تمام آنچه در توان پرده‌ها و زیرپرده‌هاست، بم و زیر، بالا و پایین و میان. حتّی اگر هیچ چیز برای دیدن و هیچ چیز برای شنیدن نیست، آن نور و آن موسیقی می‌بایست از درون برافراشته و به بیرون افکنده شود.

چیست عطیه‌ی خدا بر ما؟

برهوتی بهر خلقت نو.

حلمی - کتاب اخگران

سفر بی‌نهایت

جمعه ۱ مرداد ۰۰

همانچه که سخت بود و صعب بود و ناگذر و محال، آن گردنه‌ی خشمگین روح‌گیر، آن برافراشته به غایت که تمام قلب خراج می‌طلبید و تمام روح، حال چه سهل و سزاوار و پذیرا.

سفر؛

از ثانیه‌ای به ثانیه‌ای،

از هزاره‌ای به هزاره‌ای،

بی هیچ زمان.

و راه همچنان راه

تا ابد، تا بی‌نهایت راه.

حلمی - کتاب اخگران