سفر روح :: سرای حلمی

به خدا که بی‌خدایی به از این خدانمایی

سه شنبه ۸ شهریور ۰۱

به خدا که بی‌خدایی به از این خدانمایی
به خدا که کفر بهتر ز مذاهب هوایی
سر آن اگر نداری که ز خواب مرگ خیزی
دم آن گرفته این دل که ز مرگ خود در آیی

حلمی

حال، بار تن می‌جویم.

دوشنبه ۲۷ دی ۰۰

حال، بار تن می‌جویم، تا خلاصی از این بی‌باری، بی‌همگی. حال، همگان می‌جویم تا عظمت نابودگی بر خویش آسان کنم. حال، می‌روم اخگران در میانه بپاشم و از کردگاری آتش بر همگان - ناشناس - داستانها کنم.

آرام‌آرام با مشعلی در دست از قلّه پایین می‌آیم. آهسته‌آهسته پیرامون می‌نگرم، بر ذرّه‌های خویش‌نازموده‌ی خویش از کران تا کران هستی. من، خویش آزموده‌ام. حال، بازمی‌گردم تا هر چه با خویش کرده‌ام، با آنها کنم.

حلمی | کتاب اخگران

من مسئولم

يكشنبه ۲۶ دی ۰۰

من مسئولم؛

مسئول تمام کارهای خویش،

و مسئول تمام آن کارها که نکرده‌ام

و چون اصابتی بر سر راهم قرار می‌گیرند.

من مسئولم؛

مسئول تمام خویش

و تمام آن چیزها که جز من در جهان است.

- چه چیز جز من در جهان است؟! -

من مسئول تمام جهانم.

چرا که من گرچه ذرّه‌ای بیش نیستم از تمام جهان،

لیکن تمام جهانم.

من همه‌چیزم.

همه‌چیز به گُرده‌ی من است.

حلمی | کتاب اخگران

در میکده برپایی

پنجشنبه ۹ دی ۰۰

بر ساحل برقصی که هیچ،

بر کوه بسوزی هنر است.

از جلگه به کوه شدم که تمام‌عیار بسوزم.

در مسجد اگر عابدی که هیچ،

در میکده برپایی هنر است.

حلمی | کتاب اخگران

تمام‌عیار سوختن | در میکده برپایی | کتاب اخگران | حلمی

بر زمین سخت

سه شنبه ۷ دی ۰۰

از تمام عمر، تنها اندکی روی زمین بودم.

امّا آن اندک را تمام بودم.

بر آسمانها پریدن بسیار آسان است.

همگان نخست بالا بودیم.

دشوار، بر زمین سخت به نرمی و فروتنی گام برداشتن است.

مردن بس فرحناک است.

اشک با میلادهاست.

حلمی | کتاب اخگران

جهان نو

دوشنبه ۶ دی ۰۰

نه برای منشاء‌ سر فرو می‌آریم،
و نه برای مجرا.
بلکه دوشادوش
با منشاء و مجرا،
به برساختن جهان نو فرا می‌خیزیم.

حلمی | کتاب اخگران

مرگ و میلاد خدا

پنجشنبه ۱۱ آذر ۰۰

بی‌شک که باید بتوانم به نیکی بمیرم تا بتوانم به نیکی زندگی کنم. و نیز به عکس، بایست بهر نیکو مردن به نیکی زیست.

بی‌شک این خلقتی تباه هست، هرچند بس زیباست.

بی‌شک خداوندگار این خلقت را می‌بایست یابید و به آهستگی بر سر شانه‌اش زد و به صراحت در چشمانش نگریست و به رسوایی گفت: آفرین!

بی‌شک این خداوندگار بایست به نیکی بمیرد تا بتواند به نیکی برخیزد و زندگی کند، و نیز به حق، آن خداوندگار منم!

حلمی | کتاب اخگران

حماسه خبر نمی‌کند

يكشنبه ۲۳ آبان ۰۰

حماسه خبر نمی‌کند، چنان چون جاودانگی.

آفتاب خبر نمی‌کند و نیزه‌زاران گندمگونش در شعف‌گاهان سحر.

کوبه خبر نمی‌کند که کی می‌زند و ترانه‌ی آمدن سر می‌دهد.

خروش خبر نمی‌کند،

و سپیده‌ای که در شب دست در حال روییدن است.

حلمی | کتاب اخگران

موسیقی: Chris Rea - E

تا عمر هست..

دوشنبه ۱۷ آبان ۰۰

تا عمر هست جسم تخمیر می‌کنم و روح بر می‌کشم. تا عمر هست کوتولگان هیزم می‌کنم و اخگران پرواز می‌دهم.

تا عمر هست - این تنهایی عظیم بی‌انتها -، آسمان در آغوش می‌کنم، ماه در آغوش می‌کنم، خورشید در آغوش می‌کنم و با تمام جان خویش بر زمین می‌کوبم و از زمین سرد کوبیده‌ی نامروّت، عشق، آزادی، بخشایندگی و راستی فراز می‌کنم.

تا عمر هست؛

این برکت بی‌حدّ ناممکن.

حلمی | کتاب اخگران

ماهِ شایسته

پنجشنبه ۱۳ آبان ۰۰

هنوز
ماهِ شایسته
تمام نیست.

حلمی | کتاب اخگران

چه اگر من یک‌ تن..

پنجشنبه ۶ آبان ۰۰

چه اگر من یک‌ تن همه آن دوزخیان را به آغوش گیرم و به زمین افکنم؟ به بهشت نه، کآن بهشت از دوزخ بتر است. آن دوزخیان را تنگ در آغوش گیرم و به زمین افکنم. کاین زمینِ سخت از بهشتِ نرم صدهزاربار بالاتر است.

چه اگر من یک‌ تن،‌ هزار تن شوم و از من یک، هزارهزار روید و از هر هزار، هزار هزار هزار؟ چه اگر من عزم کنم و دوزخ بر سر آن بی‌وطنانِ بی‌شرفِ هزارپدرِ بی‌خانه خراب کنم؟ چه اگر منِ درویشِ پستِ بی‌همه، یکتایی پیشه کنم و به یکتایی همه انجمن و همه تن از هم پاشم و آن یک روحِ تک در خویش فراهم آرم؟

چه اگر من پرده‌ی بی‌کرداری بدرم و آن هلال واژگون و ستاره‌ی خونریزش بازگونه کنم؟

چه اگر من یک‌ تن،

هزار تن شوم،

و همه آن دوزخیان،

به آغوش گیرم و به زمین افکنم؟

حلمی |‌ کتاب اخگران

چه اگر من یک‌ تن.. | کتاب اخگران |‌ حلمی

مطالب قدیمی تر

سرای حلمی

به خدا که بی‌خدایی به از این خدانمایی

در یک آن

بی آن که بدانم چگونه،
همه‌ی آنچه نمی‌خواستم
در یک آن به دست آمد.

حلمی | کتاب اخگران

حال، بار تن می‌جویم.

من مسئولم

در میکده برپایی

بر زمین سخت

جهان نو

مرگ و میلاد خدا

حماسه خبر نمی‌کند

تا عمر هست..

ماهِ شایسته

چه اگر من یک‌ تن..

بی آن که بدانم چگونه،همه‌ی آنچه نمی‌خواستمدر یک آن به دست آمد.

حلمی | کتاب اخگران

بی آن که بدانم چگونه،
همه‌ی آنچه نمی‌خواستم
در یک آن به دست آمد.