زیباست آواز خدا، باید به گوش جان شنید
بهر چنین بشنیدنی ویران شد و ویران شنید

این موسقی این روشنا از جان آتش خاسته
از خود بباید رست و شب در حجله ی طوفان شنید

از راه پنهان آمدی در محضر دیوانگان
دیوانه باید گشت و پس این پند از دیوان شنید

ای جان بخیز از یکّ و دو، در بند این طفلان مشو
این حرف حقّ و حرف حق باید ز ما طفلان شنید

این ریسمان و لنگرت، این کشتی و این کشورت
این پرده های احمرت گوش از ره طغیان شنید

"بر مرزها برخاستن! آن بهترین ها خواستن!
از خویش و خویشان کاستن!" هیزم ز آتشدان شنید

حلمی چه شد اینها شنید، از دام ناسازان رهید
بهر چنین بشنیدنی ویران شد و ویران شنید

خواندن غزلیات حلمی در کتابخانۀ دلبرگ؛ اینجا.

موسیقی: سمفونی شماره ۴۰ موتزارت

غزل ۳۱۶.

بی گمان باید که در ارّابه ی طوفان شدن
درگذشتن ز آب و نان و سوی جانِ جان شدن

زیر بار حرف مردم ای دل تنها مرو
چون که تنهایی به از همرنگ نااهلان شدن

قلب باید ریشه ی  نااستواری بر کَنَد
نی که چون افلیج عقلان کوچه ی لنگان شدن

روز باید شیره ی شب ها ز خود جاری کند
با نسیم خواب ها باید که هم سکّان شدن

روح باید تاج و تخت عقل را در هم زند
بی زمان باید که سربازیده ی جانان شدن

هر که از هر جا رسد در کعبه ی پنهان خوشست
تا چنین پیدا شدن خوش باد این پنهان شدن

در سحر وصلش نکو باشد ولی نیکوتر این؛
عصر غیبت این چنین پیمانه ی ایشان شدن

هر زمان فوّاره ی عشّاق را سرچشمه ایست
ابر باید گشت و تا سرچشمه چون باران شدن

رازهای عشق را حلمی به کنج سینه دوخت
زخم های باستانی راستی درمان شدن؟

منبع: غزلیات حلمی
برای خواندن غزلیات حلمی در کتابخانۀ دلبرگ، روی آن کلیک کنید.

دوبیتی ۷۹۲.

نیستی غیابی به حضور مدام
غیبت از آن است که ماییم خام
هست به هر سوی و به هر کوی، دوست
چون مخوری باده مگو نیست جام

حلمی

منبع: دوبیتی های حلمی، کتابخانۀ دلبرگ

موسیقی: ویوالدی - زمستان [نسخۀ کامل]

مثنوی کامل را در کتابخانه دلبرگ بخوانید. اینجا.

دوبیتی۹۶۶.

غمش آمد سرای خانه بگرفت 
به شادی آمد و کاشانه بگرفت
غمش از عشق و شادیش از دم عشق
 به هر نحوی دل دیوانه بگرفت

حلمی

منبع: دوبیتی های حلمی [کتابخانۀ دلبرگ]

دوبیتی ۷۰۴.

ای رها از جان خود، او را بخوان
حرف او را گو و او از خود بدان
کار او را کن برو از راه او
جام او زن گرچه باشد شوکران

حلمی

غزل ۴۶۲.

شنو آواز پیمانه چه بشکن بشکنی دارد
دل مخمور دیوانه چه بشکن بشکنی دارد

شب هجرست و لیکن غم ز دست باده رقصانست
غم عشق پریشانه چه بشکن بشکنی دارد

سخن نو گشت و بیماران دوای کهنه می جویند
ستون و تخت ویرانه چه بشکن بشکنی دارد

حدیث عقل می خوانَد فقیهی در سرای ما
صراط مهر و پیشانه چه بشکن بشکنی دارد

حدیث عشق می گویم مگر بشنید و یاری دید
که در این کنج میخانه چه بشکن بشکنی دارد

یقین دارم که روزی دل ز چنگ دیو بردارد
ببیند روح مستانه چه بشکن بشکنی دارد

به حلمی گفت و رقصان شد به گرد خویش جانانه
عجب این یار دردانه چه بشکن بشکنی دارد

منبع: غزلیات حلمی [کتابخانۀ دلبرگ]

دوبیتی ۸۸۷.

عرش جویان را زمین بنگاه نیست
منزل عشّاق در این راه نیست
عزم دل چون می کنی هشیار باش
چون خروج از راه دل دلخواه نیست

حلمی

منبع: دوبیتی های حلمی [کتابخانۀ دلبرگ]

غزل ۲۳۵.

حال سوزان من و عشق به پایان نشود
آب از سر بشد و کار به قرآن نشود

گله ام کشت که با خلق چرا قصّه کنی
خاطر عشق که فرخنده به میدان نشود

عقل جادو زده ی حیله گر حلقه فروش
دید جان من و فهمید پریشان نشود

رحمت خاص تو جز مرهم مجروحان نیست
ورنه با هر گده ای صحبت جانان نشود

رمز گفتیم و کسی قفل سخن را نگشود
گرچه از سوختگان راز تو پنهان نشود

چند روزی که به جاروکشی معبد زرّین تو رفت
کس ندیدم ز نوازشگری مهر تو گریان نشود

دل دیوانه که از صد خم معراج گذشت
دگر آن کودک پیش از دم طوفان نشود

حکم عشّاق قصاص است و قصاص است و قصاص
جان چو صد بار ز تن در نرود جان نشود

شغل ما خوابروان عقل گمانی نبرد
تا که چون حلمی از این سلسله جنبان نشود

منبع: delbarg.ir/helmi/ghazaliat

روح برای سفر نیازی به روادید ندارد. هر جا بخواهد، همانجاست.
حلمی

منبع: کتاب روح delbarg.ir/helmi/rooh