سرای حلمی

ز شرق آفتابش غنچه سر زد
طلوعش عقل بدکین را تبر زد
نگاهش شور دیوان را خمش کرد
زبانش آتشی بر خیر و شر زد

حلمی

موسیقی: Sedaa - Homeland

عشق باشد خدمت آن ماه سرخ
رقص در آغوش آن همراه سرخ
عشق باشد رفتنی بی‌بازگشت
تا سرای خامش آن شاه سرخ

حلمی

موسیقی: آرماند آمار - تو شب آفریدی، چراغ آفریدم

زندگی نو شد به دست پاک عشق
ای خوش این نو گشتن افلاک عشق
ما خوشان را هر دمی دیدار خوش
در نهان با مردم بی‌باک عشق

حلمی

موسیقی: Alfredo De Angelis - Mi Dolor - Classical Tango

چو به دست هست باده
چه رود ز دست باده 

تو مگو منوش یک شب
همه شب خوشست باده 

ز دمی که روت دیدم
به دلم نشست باده

تو مرا به دست دادی
ز دم الست باده

تو مگو نمیر یک شب
که دمیدنست باده 

همه رهگشاست حلمی 
به ضمیر مست باده 

تو بنوش و دل مرنجان
که ز تو برست باده

بنگر به خلق ترسان، همه کس ز خویش نالان
همه سو دهان گشوده که دهد غذای رحمان

تو به جای خود نشسته به دو دست خودببسته 
تو نداده می‌ستاندی که چنین شدی پریشان

پس ناکسان روانی که چنین حضیض جانی
تو دکان عقل رفتی و شدی دخیل رذلان

ز تو عالم است گریان، ز تو خنده‌ها گریزان
تو برو ز خویش می‌شو تن و دست و پای بی‌جان

تو برو بمیر در دم اگرت سر نجات است
تو برو بمیر ای غم چه کنی به خلق غلیان  

خبرم رسید این شب گذر عظیم دارد
چو دهان خلق شوید ز حروف چرک افشان

به میان شب نشستم که سحر ز حلق گیرم 
سر دیو خلق گیرم بدهم به صبح رقصان 

دو جهان به پای عاشق، همه تن فدای عاشق
بشنو اذان عاشق به دف و حروف چرخان

به سرای وجد برخیز و ز بند خلق وا شو
نه به جز ترانه‌بازان دهد او عبور شادان 

نفسم گرفت زین شب که مرا ز خویش گیرد
به میانه خیز حلمی و به خانه خیز از جان

موسیقی:‌ Max Richter - Path 5

شوق تو از خانه برونم کشید
وادی افسان و فسونم کشید
سالک فکرت بُدم اندوهبار
عشق بخندید و به خونم کشید

حلمی

موسیقی: Azam Ali & Loga Ramin Torkian - Exaltation

ای رمز تو آسمان گرفته
راه تو سپاه جان گرفته

نور تو زمان ستانده از خود
موسیقی تو جهان گرفته

راه تو رهی ز آسمان است
بر روی زمین کران گرفته

اسم تو بزیستیم و خوش بود
این زیستن امان گرفته

هر کس ز تو گفت کار خود کرد
وه زین شب گفتمان گرفته

من گفتم و این تو بود در من
در هم ز تو گفتِ مان گرفته

ای اهل ادب چه گویی از ما؟
ای جمله خران نان گرفته!

حلمی چو قلم ز ماه بگرفت
عشق از نو خط بیان گرفته

موسیقی: Sleep Dealer - The Way Home

خوشان را با خوشان محشور دارند
کران را از کران مجبور دارند

صبوران با صبوران باده گیرند
عجولان را به خامی غور دارند

هر آنکس بار خود بر دوش دارد
نه کس را بهر کس در گور دارند

تو غمگینی که غم را دوست داری
خوشان از خنده‌ی خود شور دارند

غمت از دوش خود بر کس میفکن
تو را با جنس خود در تور دارند

جسوران با جسوران در عروجند
خموشان را به حق منصور دارند

عقاید از سر تاریک خیزد
رفیقان دل از دل نور دارند

به سربازی دل حلمی سخن راند
حروف عشق از حق زور دارند

جان بی‌عشقان فدای عقل شد
خلق بی‌حق در هوای عقل شد

منبر از عقل و فقیهش عقل گشت
نور دل بیرون و جای عقل شد 

وجد را گفتند جفت روح نیست 
پس خلایق در جفای عقل شد

صورت عقلش به خاک عشق دید
خلقتی صاحب‌عزای عقل شد 

هر سویی آواز بی‌عشقان رسید
گوشه‌ها پر از نوای عقل شد

گفت عقل و خورد عقل و برد عقل
ملّت غم مبتلای عقل شد

حلمی از اوصاف راه عشق گو
این غزل که شوربای عقل شد

موسیقی: Ara Malikian - Kach Nazar

به دو خطبه‌ی طربناک چو کشید باده از تاک
به ترانه گفت با دل که بخیز چست و چالاک

سر غم قمار می‌کن به شعف نثار می‌کن
سپه‌اش غبار می‌کن به فَرَش بتاز بی‌باک

سر غم گرفتم آن دم به دو ضربه‌ی مصمم 
کمرش به باد دادم کت و کول کهنه بر خاک

پدرش سیاه‌جامه سوی من سحر روان شد
قد و شانه همچو رستم دک و پوزه همچو ضحّاک

کمر پدر گرفتم که سوی پسر فرستم
غم و خصم هر دو خوشتر ته گور سرد نمناک

قمرم بگفت حلمی به سر سجاده‌ی می  
سحری دعای مستان برسد به گوش افلاک

«دل غم هلاک بادا! شه غصّه خاک بادا! 
همه باغ تاک بادا! همه دمْ دمِ فرحناک!»

روح از آن لحظه که بیدار شد
خویش بدید و همه‌تن کار شد

از ورق شرع برید و پرید
راه بدید و سوی دیدار شد

راه بدید او که میان دل است
محضر دل سوی خط یار شد

خطّ درون دید و برونش گرفت
گرچه در این قصّه بسی زار شد

گرچه بسی خواب بر او شد حرام
حیف چه که حقروی هشیار شد

چشم ببست این سر و آن سو گشود
گفت نه بر هستی و هستار شد 

دید عدم هست و دگر هیچ نیست
هیچ شد و در همه احضار شد

بوسه‌ی حق بر لب حلمی نشست
جان قلم‌گشته به گفتار شد

انسان چو فرو ریزد در پیش خدا خیزد
این هوش فرو سوزد آن هوش به پا خیزد

درویش خدا بودم از دست خدا دادم
از دست خدا می‌ده تا نور و نوا خیزد

من عشق روا کردم تا خویش رها باشد
چون خویش رها باشد بنگر که چه‌ها خیزد

من امر نمی‌دانم من نهی نمی‌دانم
معروف نمی‌خوانم منکر که سوا خیزد

آزادم و سرمست‌ام با جام تو در دستم
پیمان تو چون بستم پیمانه ز جا خیزد

این مستی کشمش نیست هرچند که کشمش خوش
این مستی چشم توست کز حدْقه به نا خیزد

هم باد هم آتش باش، هم تیر هم آرش باش 
دردانه‌ی بی‌غش باش تا ماه فرا خیزد

حلمی به جهان بنگر زیبایی جان بنگر
بازی خوشان بنگر تا رخت عزا خیزد