سرای حلمی

: چقدر زیباست!
: چه؟
: درخشش باده در جام.
: خداست.

حلمی - کتاب اخگران

در برابر جمعیت،
هماره نه.
ورنه چو پیغمبران سقوط،
خلق، بی‌راه - 
راه، چاه. 

حلمی - کتاب اخگران

ما را ترک می‌دارند،
ما پیش‌تر ایشان را.
هیچ کس هیچ کس را،
همگان همگان را.

حلمی - کتاب اخگران

آسمان، آفتابی‌ست.
نه آسمان و نه آفتاب؛
درخشش عدم.

حلمی - کتاب اخگران

از گذرگاهان بی‌عبور،
هر قرن یکی و دو تا. 

حلمی - کتاب اخگران

شهامت خویش بودن.
نه از آدمی،
نه از روح.

حلمی - کتاب اخگران 

صدایی مهیب؛
چیزی تازه. 

حلمی - کتاب اخگران

این چیست؟
اینجا کجاست؟
واگویه‌های عدم،
ماورای تماشا.

حلمی - کتاب اخگران

انسان بر مبنای خواب،
هستی بر مبنای شراب. 
روح بر مبنای عِرق،
نیستی بر مبنای عَرَق.

حلمی - کتاب اخگران

هر کس با شبیه خویش،

ما نیز با خدا.

حلمی - کتاب اخگران

اگر نوری
با چنین ظلمت به خاک شد،
چه کورسوی حقیر. 

حلمی - کتاب اخگران