سرای حلمی

بی آن که بدانم چگونه،
همه‌ی آنچه نمی‌خواستم
در یک آن به دست آمد.

حلمی | کتاب اخگران

خیر، خواب - 
خطا، بیداری‌ست. 

حلمی | کتاب اخگران

به سرِ انگشتان خود رسیده‌ام.

حلمی | کتاب اخگران

در کوره می‌پزند
کلماتی که
نگفته
خواهند شد. 

حلمی | کتاب اخگران

شریعت، حقیقت است.
امّا تنها آن زمان که باژگونه خوانی‌اش.
درّه‌ی باژگونه، قلّه است. 

حلمی | کتاب اخگران

انسان چیست؟
کابوس و رویای خدا.

حلمی - کتاب اخگران

پیش از زیبایی،
مهم است که حقیقت باشد.
آنگاه زیباست.

حلمی - کتاب اخگران

به هزاران رنگ خلق درآمدن،
یک ثانیه.
هیچ شدن،
هزار قرن. 

حلمی - کتاب اخگران

سخن از کجاست؟
از طبیعت است که سنگ می‌روید، 
از خداست که روح می‌زاید.

سخن از کجاست؟
از آسمان عدم، 
و از آفتابی‌ترین نقطه‌ی دم.

سخن از کجاست؟
از دختران بهار، 
و از آنان که ناگشوده عریان‌اند. 

حلمی  - کتاب اخگران

: گفته شد آنچه که نباید.
: پس سکوت آنچنان که باید.

حلمی - کتاب اخگران

عشق؛
به پاکیزه‌ترین،
به سخت‌ترین شکل ممکن.

حلمی - کتاب اخگران