سرای حلمی

نوای بلند آزادی؛ عشق. نوای بلند عدالت؛ همین که جاری‌ست بر زمین. آواز رسای خداوند بر زمین، در هر ثانیه، در هر دل؛ بیایید ای آلودگان و برکت یابید، و ای زهدپیشگان و ای مفسدان و مختلسان وهم و پروا، بمیرید و در دادگهان عدل الهی، تواضع و محبت و یاری بیابید. 

تمام آنچه که بر زمین هست عدالت است؛ چرا که همه چیز یا به ظرف آگاهی یا به انتخاب و اراده‌ی آزاد است؛ چه برای حیوان،‌ چه برای انسان. تقدیر تغییر می‌کند، آن نیز عدالت است.

حلمی | کتاب لامکان

آنکس که بیرون از مرزهای خود می زید،‌ او آزاده است. آنکس که مرزها را انکار نمی کند، بل بر سر آنها برمی خیزد و با روح در روح سخن می گوید،‌ او عاشق است. او عاشق است، او آزاده است. عشق و آزادی یکی ست. 

او که خُردی آدمی می بیند و نمی رنجد و پتک ابتذال ایشان بر سر ایشان فرو نمی کوبد، بلکه دامن کنار می کشد و در خود می ریزد و از خود پُر می شود و از خود پَر می گیرد،‌ و چنین آدمیان را نیز با خود بالا می کشد، او تواناست، او داناست، او مشفق است، که دانایی و توانایی و شفقّت یکی ست. 

آنکس که بر متکبّران و گستاخان و فاسدان حکم دل می کند و گریبانشان می چاکد، نه از سر بیزاری و انتقام، که از آن حکم هستی که در او جاریست، و با کوتاهان و کنارافتادگان می خندد و دست می گیرد و راه می برد،‌ او عادل است، او رازدان است،‌ او پادشاست،‌که عدالت و رازدانی و پادشاهی یکی ست. 

حلمی | کتاب لامکان