سرای حلمی

شیخ ریا سوی دل ما میا
غرقه شوی، دامن دریا میا

راه زدی، باختی و سوختی
شد به هوا هر چه که اندوختی

نیک نگر راه به چَه برده‌ای
عاقبت خویش تبه برده‌ای

خلق مرو این همه با مردگان
خیمه مزن بر ره افسردگان

آخر این قصّه بترکد حباب
شفته شود قافله‌ی مرد خواب

نوبت تندرزن بیداری است
هوش که هنگامه‌ی هشیاری است

چرخ دگر، دور دگر، دور نور
ذوب شود سامره‌ی زرّ و زور

وقت عرق‌ریزی مرد دل است
وقت برون‌کردن گُل از گِل است

دامن از این قوم برون‌کرده پاک
در عدم عشق به تبدیل خاک

ای شده دل معبر تحویل سال
ای شب هجران‌زده اینک وصال

سالک دل سوی دل ما بیا!
غرقه شوی، دامن دریا بیا!

حلمی

موسیقی:‌ Enrico Macias - Zingarella

قلب عاشق محفل آیینه‌هاست
نی سرای انتقام و کینه‌هاست

کودکان کینه‌ای را بنگرید
غرب و شرق هر سوی عالم منترید

در دهان دوزخ و فکر بهشت؟
بِدرود طوفان هر آنکه باد کشت

بی هنر هر کس به راه زور رفت
کور و کر خود پای خود در گور رفت

بشنوم آغاز یک پایان سخت
نور بینم بعد از این توفان سخت

مردم دل در پناه عشق باد
سرسلامت هر که راه عشق باد

از درون دل تمدن‌های ناب
بر شود، نی از سران منگ خواب

این سران با آن سران همدست کین
هر دو سر از یک تن و از یک زمین

لیک این هر دو در تبعید عشق
هر دوشان در هر دمی در دید عشق

تا که خیزد زین تنور خیر و شر
سوی حق عزمی کند شوریده‌سر

این جهان شد آزمون آدمی
تا بخیزد زین تبار دمدمی

دل بداند در درون سینه چیست
جنس قلب عاشق بی‌کینه چیست

تا بداند زندگی رقصیدن است
بهر حق مخلوق را بخشیدن است

عاشقی، این پیشه‌ی مردان حق
مردگی هم شغل این پیران لق

تو دلا در خدمت حق زنده شو
نور شو! خورشید شو! تابنده شو!

حلمی

موسیقی: Jah Khalib - Medina

آتش جهل است این ای نازنین
هیزمش خشم و عتاب و کبر و کین

پای عاشق نیست دام انتقام 
ای بشر! ای سست‌خوی بی‌قوام!

کی شود زنجیر خشمت منفصل؟
کی کجا با عشق گرددی متّصل؟

تا کجا انکار حق، بیدار شو! 
تا کجا بی عشق، سوی یار شو!

ای معطّل در میان فرقه‌ها
نیست این عالم جهان فرقه‌ها

ای بشر تو اشرف عالم نه‌ای
زین که می‌بینم نه تو آدم نه‌ای

فرق تو با دیگران در عشق و بس
ورنه حیوان به ز تو با این هوس

ای خدایان غرورِ استوار
در نهایت این تکبّر نیست یار

این تکبّر سر زند ناغافلی
ناگهان بینی که با سر در گِلی

سرکشان را دلکشان آدم کنند
هر که آدم می‌نشد را کم کنند

سوی انسان این تبار خون و آه
صدهزار از عاشقان از جان ماه

کار دل در حکم کار آتش است
خود بسوزد جان عالم را خوش است

جان عالم جمله جان یار ماست
این چنین یاری که از جان خداست

جسم انسان روح حق را نوش کرد
روح حق این خشم‌ها خاموش کرد

نزد عاشق هر که گوید ز انتقام
خود براند عشق او را سوی دام

مرد عاقل نزد خود بس زیرک است
مرد دل داند که او یار شک است

یار شک از حق نفهمد هیچ بار
کار شک کار سر است این نیست کار

پس شما ای رهروان زندگی
جانتان بادا به جان زندگی

در امان از توف شرّ و مرگ بد
در امان باشید از کبر و حسد

بهرتان حق نغمه‌های تازه کرد
آرزوی وجد بی‌اندازه کرد

جام‌ها در نام حق بالا برید
نام حق زین چرخ لق بالا پرید

حلمی

طفلکی در لفظ ماند و داد زد
از چَه نفرت به خود فریاد زد

لعن خود کرد و ز خود کوتاه شد
دشمن خود گشت و یار آه شد

زین همه نفرت که در این سینه‌ها
خود بسوزند و نه کس زین کینه‌ها

مردمی بی‌موسقی از خصم و خون
حاکمانی از تجمّل پرقشون

جمله‌شان را من نبینم در دویی
هر دوشان یک نفس پست پادویی

این همه خونی که در این خشم‌هاست
زین همه خوابی که در این چشم‌هاست

این همه طفلان بی‌قانون وهم
مست از خودخواهی و مفتون وهم

خشم حق گویند هست این، شرم باد! 
تو چه دانی حق چه باشد، ای گشاد! 

آن شکم‌ها بین ز جهل خلق چاق 
خلق را! تکراربازان چلاق

بذر شر کاری که نیکی بِدرَوی؟
این چنین آیا تو هرگز خوش شوی؟

من مپندارم که این جهل دراز
زود سر آید به خلق حرص و آز

مطربان حق ولیکن جام عشق
برکشند از خانه‌ی بی‌نام عشق

برکت و شور و صفا از جامشان
صلح باد از جان ناآرامشان

نیست در کار عاشق دیر و زود
کار حق باید نمود و گشت دود

یا رب این جان‌ها به راهت سخت باد! 
جمله جان عاشقان خوش‌بخت‌ باد!

حلمی

موسیقی:‌ Gnarls Barkley - Crazy

عشق ره خدمت و خلّاقی است
خدمت خلّاق ره باقی است

کس نتواند که به تقلید عشق
راه برد روح به تأیید عشق

روح یکی ذرّه‌ی قائم به ذات
روح سر هستی و اصل حیات

این که بگویند برو خود شناس
خودْ خود روح است ورای حواس

چون تو به خود کشف شوی در نهان
ذرّه‌ی خلّاق شوی در بیان

حق بکند کار خود از دست تو
حق بشود مست خود از مست تو

بین تو و حق نه دگر پرده‌ایست
کار حق و کار تو هر دو یکیست

عاقبت از ذکر لب و قیل و قال
ذرّه‌ی خلّاق شوی بی‌مثال

تو شبح توست برو خود بجو
خود تو بجو در ره حق کو به کو

چون که چو خود خاصه بیاید به دست
آنکْ حق و صحبت حق بی‌شکست

خود چو بیاید دگرت بی‌خودی
زان حقی و نفست هدهدی

ورنه تو و این ره تقلیدی‌ات
از ره حق آنچه که نشنیدی‌ات

در ره حق بر سر خود خیمه کن
هر چه ز من ریخت سرت قیمه کن

تا بشوی ذرّه‌ی پاک خدا
عشق ز دستان تو پرّد هوا

عشق شود شغل تو بی‌منّتی
بانگ زند حق که تو بی‌قیمتی

حلمی

موسیقی: Philip Glass - Metamorphosis