سرای حلمی

رمزی و کلیدی به در و منزل ماست _*_‌ بر هر که بخواند این خط راز، سلام

من آنم که می شنوم

ما نه آنچه که می خوانیم، می اندیشیم، تحلیل می کنیم و فخر می فروشیم، بلکه آن چیزی هستیم که می شنویم. 


ما نه رویابینی ها و رویابافی ها و خیال پردازی هایمان، ما نه دیدارهای درونی، نه وصال ها و فراق ها و سوز و گدازها، ما نه آنچه که می بینیم و به دید می آییم، بلکه در لحظه و به عیانی و به تمامی آن چیزی هستیم که می شنویم.


آنچه که می شنویم و در آن غرقه می شویم، به تمامی حدّ و ظرف و گنجایش ما تا به این لحظه هست. آن صوت که به گوش می آید و از درون است، آن تمام ما در اکنون است. آن صوت که به گوش می آید و از بیرون است، آن تمام ما در اکنون است. 


صوت، افشاگر ماست. 


آنجا که اکنونِ بیرون و اکنونِ درون، بیرون از زمان و زمان، جسم و روح، به نقطه ی دیدار می رسند، آن لحظه ی موسیقایی، آن نقطه ی تاریخی بیداری ست. آن لحظه را اگر نبینیم، خواهیم شنید. 


شنیدن، تمام ماست. 


پس باید خود را در هر مرتبه از آگاهی بر اصوات بالاتر گشود،
و دانست: "من آنم که می شنوم."


حلمی | کتاب لامکان

من آنم که می شنوم | کتاب لامکان | حلمی

۰
وبلاگ رسمی سید نوید حلمی،
انتشار مطالب با ذکر نام و منبع آزاد می‌باشد.

بیاریدش، ز ایمانش مپرسید
کشانیدش، ز دامانش مپرسید
به پنهانش منم در هر شب و روز
رسانیدش، ز پنهانش مپرسید

من اینجایم باز،
با ملکوتی که از انگشتانم می‌چکد.
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان