سرای حلمی

بشنوید ای دوستان این قصّه‌ی کوتاه را
آتشی تا برکشم این دولت بیگاه را

صحبت حق در نیابد خلقت افسون‌شده
زین سبب در پرده باید کرد روی ماه را

عشق را با مردم محزون نباید گفت فاش
چون که غارت می‌برد گنجینه‌های شاه را

گرچه هرگز رازها از سینه‌ها بیرون نشد
با همان روی سخن رفتند هر بیراه را

چشمه‌ی زمزم نجوشد جز به رنج رهرویی
آب شیطانی ولی سر می زند هر چاه را

خلقت این کهکشان جز عنصر تاریک نیست
کودک غافل ولی پوید ره دلخواه را

حلمی از خون دل آن سوی فلک بیدار شد
رنج‌ها آغوش کن گر طالبی الله را

موسیقی: Ali Qazi - Supplication

باز رسیدیم به کوی دوام
مشغله شد مشغله‌ی عشق و جام

باز رهاییم ز دنیای پست
در ره عشق‌ایم به نوش و خرام

مقدم بی‌سایگی و خاصی است
پاک ز خسّ و خش و خاک عوام

خانه‌ی آزادی و بی‌مردمی‌ست
این وسط شعله‌کش مستدام

گوشه‌ی چشم تو رسیدیم باز
فارغِ از هر طلب وصل و نام

باز سزاوار خداییم ما
در ره رقصان طرب‌خیز شام

حلمی از این لحظه بهی لحظه نیست
لحظه‌ی مستی و خروش و قیام

لحظه‌ی مستی تو تعلّل مکن 
نام خدا عشق بگوید سلام

موسیقی: نیکلاس پاشبرگ - سفر بین دنیاها

کار از روش خفایی ماست
بنهفتن پارسایی ماست

ما را ز برون چو خود ببینند
این حربه‌ی آشنایی ماست

خلق آمد‌ و‌ شد به خویش دارد
دل قاصد بی‌صدایی ماست

نازاده کجا توان بمیرد
خاموشی ما خدایی ماست

این خرقه ز بوی باده مست است
این مستی ما همایی ماست

جانم شرف شراب دارد
این جام به همنوایی ماست

آنی که فلک ز اِنس دزدید
در هیبت ناکجایی ماست

ای عظمت آرمیده برخیز
در خویش که راه غایی ماست

حلمی سخن ستاره بسرود
این قول و غزل رهایی ماست

بر زمینم تو مخوان، سیر کنم جای دگر
ناز من هیچ مکش، عشوه‌ی من هیچ مخر
 
نفس روح کشم، خاک زمینم منما
جلوه‌ی یار کنم، تاب مداری منگر
 
مرگ را بی‌سببی هر دم و بی‌وعده زنم
ملک‌الموت غلامم دم هر شام و سحر
 
ساغرم جام جهان، خانه‌ی من میکده‌هاست
سوی من هیچ میا، در پی من هیچ مپر
 
ساقی ار نام دهد از دم پیمانه مرا
الفت باده چنین است، چه داری تو خبر
 
طالع از صوت نکو شد که چنین رقصان است
حرص پیمانه مزن، هی طمع بخت مبر
  
حلمی از راه دگر آمده، زو هیچ مپرس
رود از راه دگر آمده از راه دگر

چنان بیدارم از رویا که رویایش نمی‌دانم
اگرچه خواب می‌بینم ولی خوابش نمی‌خوانم

من آن رویای بیدارم که عشق از آستینش داد
من آن روحم که جز کشتی سرمستی نمی‌رانم

برو ای چرخ سرگردان که دور ما به آخر شد
به سر گر یاد ما داری بیا تا سر بگردانم

زمین می‌گویدم برخیز، فلک می‌گویدم بنشین
زمین و آسمان‌ها را بچرخانم برقصانم

کجا آن عقل دریوزه تواند تا فلک خیزد
که می‌گوید خدا مرده‌ست که من رویای یزدانم

الا ای کشتی باده مبادا لنگر اندازی
که تا لنگرگهت خیزم رسن‌ها را بدرّانم

دمی افتان، دمی خیزان، دمی چرخان و سرگردان
سوی اقیانست خیزم که امواجت بشرّانم

تو شمع طاقت‌افروزی، چراغ قامت‌افروزی
چه می‌سازی؟ چه می‌سوزی؟ مبادا شرم و دامانم

بخوان حلمی سرگردان به مستی، طالعت این است
تو خطّ باده می‌خوانی و من پیمانه‌گردانم

موسیقی: Beethoven - Like You've Never Heard Before

ناکسان آفتاب نمی‌دانند
گوهر شراب نمی‌دانند

سر به چاه خود فرو کرده
قصّه‌ی ماهتاب نمی‌دانند

درب آسمان به خود بسته
جز زمین خواب نمی‌دانند

کاسه‌ی شکست می‌بندند
جز ره لعاب نمی‌دانند

کودکان فکر و اوهامند
ذکر بی‌حجاب نمی‌دانند

عیسی زمان نمی‌بینند
تشنگان راه آب نمی‌دانند

گفت حلمی به وقت دریابند
حالیا این صواب نمی‌دانند

موسیقی: Giolì & Assia - Inside Your Head

تو بجو کلام پنهان، تو بجو اذانِ در جان
تو بجو حروف رقصان، تو بجو شراب جوشان

تو بجو به هر دو سویت، به درون و روبرویت
تو بجو به های‌و‌هویت، به سرود و رقص عریان

بِنِشین و نیک بنگر که عمارتیست افتان
بِنِشین و نیک بنگر که عمارتیست خیزان

سر آن گرفته این شب که ز قلّه‌ها بخیزد
دم آن گرفته این تب که کشد مرا ز انسان

برو آدمی چه سانی که سراب عقل خاک است
برو خادمی بیاموز به حروف و رمز رحمان

برو این چنین نپایی، که به ساعتی و جایی
برو بی‌زمان به پا کن سر و سین و پای لرزان

به خروش لامکانی تو بجو عبور آنی
بِنِشین میان خویش و به سفر بپاش ویران

ضربات عشق بشنو که نوید روح دارند
نفسی بمیر گریان نفسی برآی شادان

تو بزن که باده آمد، به دمی گشاده آمد
به سخن چکید حلمی ز لب خدای پنهان

موسیقی: Ordo Funebris - The Last Knight Errant