سرای حلمی

آنگاه که بتوانیم در جنگ بخندیم، در صلح نخواهیم خفت. 
آنگاه که بتوانیم در جنگ بخوانیم، در صلح نخواهیم نالید.
آنگاه که بتوانیم در جنگ برقصیم، در صلح نخواهیم خشکید. 

جنگجو تمنّای صلح نمی‌کند، پس هماره در آرامش است. 
صلحجو در اشتیاق آرامش است، پس جنگ می‌سازد.

در آرزوی ثروت، فقر آفریده می‌شود،
در آرزوی برکت، فقدان. 
در آرزوی بیداری، خواب نصیب می‌شود، 
در آرزوی آگاهی، عصیان.
در آرزوی عشق، نفرت سر بر می‌آرد،
در آرزوی آرامش، طغیان.
در آرزوی زمین جدید، جنگ آفریده می‌شود،
در آرزوی نسیم حال، طوفان. 
در آرزوی زیرکی، حماقت آفریده می‌شود،
در آرزوی کوه، کاهدان.

مهاجر به هیچ‌کجا نمی‌رسد،
مسافر رسیده است.
شیرین‌زبان، سخن نمی‌فهمد،
خاموش با سخن است. 

آنکس که می‌فروشد فقیر است،
آن کس که چهره می‌نماید گداست.
نادار می‌بخشد،
بی‌چهره در همه‌جاست.

حلمی | کتاب لامکان