چهارشنبه ۱ مرداد ۹۹
رسالت عشق، وظیفه‌ی خاموشی. در عمیق‌ترین گود شب نشستن و کلمه را دریافتن و به قلم راندن. عادت انسان را پاس نداشتن، و به شمّاطه‌ی مقدّر در خود نشستن و از خود برخاستن و جز عشق به هیچ تن ندادن.
رسالت عشق، وظیفه‌ی آزادی. از خلق بی‌صنم دامن کشیدن و با خلق صنم جام زدن. در محال زیستن و با مبادا رقصیدن، و هیچ کس را جز هیچکسان به حریم قدسی خویش راه ندادن.
دروازه‌ی آسمان گشوده است
و این لحظه را جز رقصیدن فتوا نیست.
آنها که رقص نمی‌توانند پس چه می‌توانند؟
حلمی | کتاب آزادی
